2- ماضی استمراری ،آن است که دلالت کند بر صدور فعل در زمان گذشته به طریق استمرار و تکرار و تدریج و علامت آن ‘ می ‘ یا ‘ همی ‘ است در اول ماضی مطلق : روزها درس می خواند . شب ها کار می کردند .گاهی نیزبا افزودن«می»یا «همی»در اول ماضی مطلق ویا(ی)در آخر ماضی مطلق ویا(می)در اول(ی)درآخروگاهی نیز(همی)دراول(ی)در آخر ماضی مطلق ساخته می شود.مانند: همی دیدم – می دیدمی- دیدمی- همی دیدمی